A media organization reminded colleagues to go beyond traffic and disruption in reporting on protest rallies as it urged transport organization Manibela not to treat reporters as enemies following an altercation in Quezon City last Monday.
In an alert last Wednesday, National Union of Journalists of the Philippines-Metro Manila Chapter (NUJP-MMC) said it encourages fellow reporters to focus more on those accountable for problems instead of sectors who are fighting for their livelihood.
“Colleagues are encouraged to go beyond the narrative of traffic and disruption and report on why protests are held in the first place. These inputs will help better inform the truth that we report,” the NUJP-MMC said.
The media group however said that violence or threats against reporters have no justification, adding Manibela could have set a dialogue with Gonzales or file complaint with his newsroom if they object to his kind of reporting.
‘Perwisyo’?
DZRH radio reporter Val Gonzales said he was hit by protesting jeepney drivers while covering their rally in front of the Land Transportation Franchising and Regulatory Board office along East Avenue.
Gonzales complained he was reporting that Manibela was causing a traffic jam while occupying the road when approached by some protesters who “hit his back.”
“They punched me as Manibela members rushed toward me because I was reporting the truth,” Gonzales said in a live report on the incident.
DZRH reporter Val Gonzales (in red shirt) confronting protesting jeepney drivers. (Grab from Johnson Manaba’s x)
In his report, Gonzales used the Filipino word “perwisyo” (from the Spanish original perjuicio) in describing Manibela’s protest action against the forced surrender of their driving franchises under the government’s Public Utility Vehicle Modernization Program.
Manibela chairperson Mar Valbuena however disputed Gonzales’ claim of physical harm despite the reporter “provoking” and “insulting” them immediately before going on air.
“He insulted and cursed at members of Manibela saying they should be jailed due to the inconvenience caused before he went on air for the DZRH program,” Valbuena said.
Valbuena said their members only approached Gonzales to talk to him.
The transport leader said he has apologized for the incident, adding that Manibela respects journalists and that he hopes the latter will do the same for them.
ABS-CBN reporter Johnson Manabat’s post on X shows Gonzales being protected by a DZRH colleague while angry-looking Manibela members were trying to get to him.
Not each others’ enemy
Gonzales said he already talked to the Quezon City Police District on the possible filing of a complaint against Manibela members.
The Presidential Task Force for Media Security (PTFoMs) said it denounces the incident, adding will assist the reporter in filing a complaint.
DZRH station manager Rudolph Steve Jularbal said their network will press charges against those involved in the “punching” of their reporter, saying the incident was harassment and a violation of press freedom.
The Defense Press Corps (DPC also condemned the incident, saying the violence was “unjustifiable.”
The Philippine National Police, Justice Reporter’s Organization, Quezon City Journalists’ Group Inc., and Southern Metro Manila Tri-Media denounced the incident.
NUJP-MMC said it reached out to Gonzales who reportedly replied he would soon provide further details of the incident after consulting with his legal counsel.
NUJP-MMC added that despite high tensions and emotions at protests and rallies, the media should not be regarded as the enemy nor should reporters treat protesters as enemies either. # (Raymund B. Villanueva)
https://kodao.org/wp-content/uploads/2024/06/valg2.png6861347Kodao Productionshttps://kodao.org/wp-content/uploads/2014/11/kodao.pngKodao Productions2024-06-13 19:11:412024-06-13 19:11:42Media group to reporters, protesters: You are not each other’s enemy
Jeepney drivers and operators belonging to the Pagkakaisa ng mga Samahang Tsuper at Opereytor Nationwide (PISTON) and the Federation of Drivers, Commuters, and United Transportation Terminals (MANIBELA) again protested at the central office of the Land Transportation Franchising and Regulatory Board in Quezon City last Thursday, May 16, against the government’s “ant-people” public transport modernization program.
Reiterating they are not against the so-called modernization of public utility vehicles, the protesters said the program’s franchise consolidation aspect however is a denial of their right to ownership and livelihood.
The scheme also means corporatization and privatization of the public transport sector that only favor foreign entities and local big businesses, they said.
Photo by N. Bacarra/Kodao
The government announced it will start issuing penalties against drivers and impounding their vehicles this week following the latest deadline for franchise consolidation last April 30.
A ₱50,000 fine will be charged for the impounded vehicle, the government threatened.
PISTON said the directive is a “crackdown” because “it is an obvious move for a job massacre and a direct attack on the commuters’ right for an affordable public transport.”
The group pointed out that the government is not yet ready for the program’s full implementation as it has yet to present plans on how to support drivers and operators through subsidy and route rationalization.
PISTON added that the government has no contingency plans for commuters to be affected by the transport crisis once traditional jeepneys are no longer allowed to ply their routes.
The protesters also said that some drivers and operators who entered had their franchises consolidated also joined Thursday’s protest, revealing they were forced to submit to the merger due to threat and intimidation.
Photo by N. Bacarra/Kodao
Forced modernization
The government reported that 78.33% have consolidated nationwide as of April 23 and a 65% rate of consolidation is enough for the PUVMP to pursue.
The protesters however said government’s claim of high percentage of consolidation cannot be considered factual.
“The government has no concrete plan, especially how the route rationalization will be implemented. Local government units are assigned to work on this. There’s no clear plan on the reintegration of the displaced drivers to the economy as a whole. A spike on unemployment is inevitable,” PISTON said.
The government is hell-bent on pursuing this modernization program while abandoning and sacrificing the drivers, operators and commuters in favor of foreign and big businesses,” the group added.
Meanwhile, some jeepney drivers from Pedro Gil in Manila with unconsolidated franchises defiantly plied their routes took, saying it remains to be their livelihood.
There were no reports of drivers apprehended and jeepneys impounded Thursday. #
https://kodao.org/wp-content/uploads/2024/05/IMG_20240516_112837_465-scaled.jpg12262560Kodao Productionshttps://kodao.org/wp-content/uploads/2014/11/kodao.pngKodao Productions2024-05-17 09:06:042024-05-17 09:06:05Drivers remain defiant vs. ‘forced consolidation’ of jeepney franchises
Minsan na akong bumaba sa dyip nang hindi nagbabayad ng pamasahe, dahil sa halip na ilaan sa bayad ang barya mas minabuti ko noon na ibili ito ng sigarilyo. Pero nakonsensya rin ako. Umu-ukilkil sa isip ko noon ang kanta ng grupong Sinaglahi na pinamagatang “Piso” na nagsasabi ng ganito:
“May problema na naman ngayon, pare/Tataas na naman ang pamasahe/Ingat ka lang sa pagsakay/Baka may kakilalang malibre/Ang piso mo kapag ika’y kinulang/Kung minsan ay tumatalon na lang/Hoy, pare ko, huwag mong gawin‘yan/Ang tsuper ay kawawa naman”
Kaya sa sumunod na nawalan ako ng pamasahe, nilakad ko na lang mula Orthopedic Hospital sa may Banaue, Quezon City papuntang Muñoz St. sa San Andress Bukid, Maynila.
Bitbit ko ito hanggang ngayong may laban ang mga tsuper kontra sa pakanang “modernisasyon” ng mga dyip.
Pakana, di programa
Hindi modernisasyon ang tunay ng layon ng Public Utility Vehicle Modernization Program (PUVMP). Kung ang mga pampasaherong dyip ay papalitan ng mga “modernong dyip” na aangkatin pangunahin sa China, mas palalakasin lamang nito ang organisadong sindikato ng mga mamumuhunang importer na siyang mas pinapaboran ng gobyerno.
Dagdag na suson ito sa pasanin ng mga tsuper na karaniwang apektado ng di makontrol na gastusin sa krudo o gasolina, maliban pa sa pang-araw-araw ng pangangailangan ng kanilang pamilya. Ang malala pa, papatayin ng pamahalaan ang kabuhayan nila.
Dagok din ito sa mga komyuter na tatamaan ng paglala ng krisis sa transportasyon na ibubunga ng pagkawala ng mga tradisyunal na dyip sa kalsada.
Ngayon pa lamang, may petisyon na sa Land Transportation Franchising and Regulatory Board (LTFRB) na gawing ₱15.00 ang minimum na pasahe sa dyip mula sa kasalukuyang ₱13.00. Mula ito sa ₱8.00 minimum bago ilunsad ang PUVMP noong 2017. Mababawasan din ang opsyon ng masang komyuter ng pagpipiliang abot-akayang pampublikong transportasyon.
Sinamantala ng gobyerno ang panahon ng pandemya para paralisahin ang mga ruta ng dyip sa buong bansa at tuluyang tanggalin ang ibang ruta para bigyang katwiran ang paglalako ng programa. Sa Metro Manila, 215 sa kabuuang 900 ruta ang nawala na apektado ang halos 24,000 na dyip ang di na nakabyahe pa nang matapos ang mga lockdown noong pandemya.
Sa karanasan ng Sarao Motors noong dekada sistenta at otsenta, 50 hanggang 60 dyip ang nagagawa nito sa loob ng isang buwan. Bumagsak ito sa isang dyip na lamang ang nayayari sa loob ng apat hanggang anim na buwan dahil na rin sa proyektong PUVMP. Masyadong mahal ang mga “modernong dyip” na karaniwang nariremata lamang dahil di makabayad sa utang ang mga may-ari nito. Aabot ng halos ₱2.8 milyon ang halaga ng modernong dyip kumpara sa tradisyunal na dyip na umaabot lamang ng hanggang ₱800,000.00.
Bakit tinututulan?
Sa pinakasimpleng dahilan, nilalabanan ng mga tsuper ang PUVMP dahil hindi nila kakayanin ang napakalaking halaga ng bawat diumanong modernong dyip. Uutangin nila ang ilang milyon sa bangko na may 6% interes na dapat mabayaran sa loob ng pitong taon at halos 6% din lamang ang ambag ng gobyerno bilang subsidyo.
Sa ilalim ng programang ito, batay sa kwentadang iniharap sa konggreso, kakailanganin ng mga tsuper/opereytor na kumita ng ₱6,000.00 – ₱7,000.00 kada araw para siguradong mababayaran ang bagong dyip at sapat na maitaguyod ang pangangailangan ng pamilya. Noong 2023, ang kabuuang abereyds na kita lamang ng mga tsuper sa isang araw ay ₱2,500.00 – ₱3,000.00. Babawasin pa rito ang gastos sa krudo, gastos sa pagmantine, atbp. Sa isang tingin pa lamang sa mga numero ng ito, pangita na papagurin ng husto ang mga tsuper sa pamamasada.
Inoobligang pumasok ang mga tsuper/operyetor sa konsolidasyon ng prangkisa na mahigpit nilang tinututulan dahil hindi na nila hawak ang pagmamay-ari ng sasakyan. Sa iskema ng PUVMP, ang mga nagkonsolida ng prankisa ay ipapasok sa isang kooperatiba o korporasyon at ang mga tsuper ay tatanggap ng sahod bilang manggagawa.
Hindi tutol ang mga progresibong tsuper/opereytor sa modernisasyon. Ang tinututulan nila ay ang pagsamsam sa indibidwal na prangkisa.
Ang kaibuturan ng programang ito, ang gobyerno ang ahente ng mga korporasyon na walang hahangarin kundi ang pumiga ng tubo mula sa mga manggagawa nito.
Pabalat-bunga ang malasakit ng programa para sa kapaligiran dahil umaangkop umano ito sa panawagan sa buong mundo ng pagbabawas ng carbon emission dahil ang makina nito ay ‘di na kailangan ang krudo o gasolina dahil patatakbuhin ito ng elektrisidad o kaya’y umaayon ito sa Euro IV emission standard na itinakda ng Department of Environment and Natural Resources para sa internal combustion na makina.
Ang mga tradisyunal na dyip ang pinagdiskitahan samantalang mas marami ang kotse at pribadong sasakyan na gumagamit ng kalsada. Dalawang porsyento lamang ng kabuuang rehistradong mga sasakyan ang mga dyip at 15% lamang ang ambag ng dyip at iba pang pampublikong transportasyon sa kabuuang carbon emission sa buong bansa, ayon sa mga pananaliksik.
Sa ganitong bilang, hindi makatarungang isangkalan ng gobyerno sa mga dyip kung bakit unang-una ang Metro Manila sa 387 syudad sa buong mundo noong isang taon na may pinakamasahol na problema sa trapik.
Umaabot ng ₱4.9 bilyong kita kada araw ang nawawala sa bansa sanhi ng trapik. Ang dinaranas na trapik laluna sa mga expressway ay hindi dahil sa mga dyip o sa pangkalatan ng mga pampublikong sasakyan, kundi bahagi ito ng pangkabuuang krisis sa sistema ng transportasyon sa bansa na dapat lutasin.
Ang mga tsuper na kasapi ng PISTON sa unang araw ng kanilang tigil pasada kahapon. (Larawan ni N. Bacarra/Kodao)
Alternatibo
Noong 2017 pa pormal na sinimulan ang PUVMP. Mula noon, nilalabanan ito ng mga progresibong tsuper at opereytor kaalinsabay ng paghahapag ng hinaing kontra sa phaseout nito. Bukod sa kultural na aspeto ng tatak ng pagiging Pilipino sa buong mundo, maaari pang paunlarin ito sa pamamagitan ng rehabilitasyon ng mga lumang dyip na nakapakete sa programa ng pagsuporta sa lokal na produksyon tulad ng igingiit ng mga progresibong tsuper.
Para rito, suportang programa ang kakailanganin upang muling buhayin ang industriya ng paggawa ng dyip at bukod pa rito ay mapananatili ang legasiya ng disenyo ng dyip na bantog na kinagigiliwan sa buong mundo.
Bagamat wala pang kakayahan ang bansa sa pagmamanupaktura ng makina, hindi na ito malaking kabawasan kung aangkatin ito sa kabuuang balangkas na buhayin ang industriya at makalikha ng trabaho sa mga manggagawa, taliwas sa nais mangyari ng PUVMP. Oportunidad para sa mga Pilipino ang inihahapag ng mga progresibong organisasyon ng mga tsuper at opereytor para pagulungin ang industriya na siya namang litaw na inaabandona ngayon ng gobyerno sa programang ito.
Isang mahalagang usapin din na hindi kailangang abandonahin ang kultural na aspeto ng pagkakaroon ng mga tradisyunal na dyip kapalit ng pangingibaw ng kultura ng korupsyon at iba pang katiwalian sa gobyerno, ng pandarahas at pagpapakatuta ng nakaupong rehimen sa dayuhan.
Balewala rin sa gobyerno ang dislokasyon ng libu-libong pamilya ng mga tsuper/opereytor na tiyak na tatamaan sa hindi pagsama sa iskemang konsolidasyon ng prangkisa.
Regalong tubo at pasismo
Hindi mahirap na isipin na ang PUVMP ay programang sulsol ng malalaking negosyanteng Pilipino sa pakikipagsabwatan sa mga dayuhan. Kaya hindi na nakapagtataka kung bakit mayroon nang korporasyon para rito ang mga pinakamayayamang kapitalistang Pilipino tulad ng mga Manny Villar, Ramon Ang at Manny Pangilinan.
May ₱1.5 bilyon ng pamumuhunan si Pangilinan para sa dagdag na 500 modernong dyip na ruruta sa Mentro Manila, Pampanga at Nueva Ecija na target kumpletuhin hanggang 2027.
Lantad sa programang ito ang pagbibigay-prayoridad ng gobyerno sa mga pribadong korporasyon.
Sa pinakahuling datos na inilabas ng LTFRB, umaabot na sa 80% ang pumasok sa konsolidasyon sa buong bansa at 96% naman sa National Captial Region. Hindi naman umano makukuha ang 100% na pumailalim sa programa pero sapat na bilang na ito para gumulong ang “modernisasyon”.
Subalit sa pinakahuling anunsyo ng gobyerno, makabibyahe pa rin sa Mayo ang mga dyip kahit hindi nagpakonsolida. Taliwas ito sa programa at hindi ito akto ng pag-unawa sa kalagayan ng mga tsuper/opereytor kundi isang malinaw na pagpapakita ng bangkaroteng programa at kawalang-kahandaan kung paano sasaluhin ng gobyerno ang maaapektuhang komyuter ng krisis sa transportasyon na dulot ng programa sakaling paralisahin ang pagbyahe ng mga dyip.
Tulad ng karanasan ng mga manggagawa sa mga enklabong industriyal na sikil ang karapatan tulad ng pag-uunyon, mga demokratikong aksyon para sa sariling kagalingan, pagpako sa sahod at iba pa, malaki ang posibilidad na gawin ito sa korporasidong asosasyon ng mga tsuper. Dahil nasa ilalim na ng mga korporasyon, nakaamba ang higit na pagkitil sa mga karapatan ng mga tsuper sa hinaharap na maaaring humantong sa malalang paglabag sa mga karapatang pantao.
Mas mataas na pagkakaisa ang kailangang bigkisin ng mga tsuper/opereytor laban PUVMP na dapat magkahugis sa paglapad at pagdami ng hanay at sa pag-abot sa mga komyuter. Hindi handa ang gobyerno sa paglala ng krisis sa transportasyon na maaaring magganyak ng pagsanib ng mga komyuter at makisangkot sa isyung ito na lubhang kinatatakutan ng gobyerno.
Sa edad ko nga palang ito, nakiki-bilad pa ako sa init ng panahon masamahan ko lang ang mga tsuper sa kanilang laban. Ito na ang aking bayad sa minsang hindi ako nag-abot ng pamasahe. #
https://kodao.org/wp-content/uploads/2023/03/jeepney.jpg11522048Kodao Productionshttps://kodao.org/wp-content/uploads/2014/11/kodao.pngKodao Productions2024-04-30 12:01:152024-04-30 12:44:26Ako na komyuter at ang mga nakikibakang tsuper
Bongbong Marcos Jr’s refusal to extend the deadline for franchise consolidation reveals how callous his administration is to ordinary Filipinos – the livelihoods of tens of thousands of public utility vehicle (PUV) drivers and operators will be disrupted and millions of people will have an even harder time commuting. The abrupt banning of so many jeepneys portends forced modernization and drastic fare hikes. Millions of Filipinos will be affected and not just a “minority,” contrary to Marcos Jr’s claims.
Under the mandatory franchise consolidation, instead of individual franchises, only one cooperative or corporation will be issued a franchise to ply a single route. Traditional jeepney and utility van express (UVE) vehicles not consolidated into a cooperative or corporation will no longer be allowed to operate. This means hundreds of thousands of drivers and operators nationwide and their families will lose their livelihoods.
The Department of Transportation (DOTr) estimates that 71,395 public utility jeepneys (PUJ) and UVE units nationwide have not been consolidated, consisting of 64,639 PUJs (43% of total PUJs) and 6,756 UVE units (35% of UVE units). This could mean around 140,000 drivers and operators who cannot afford to consolidate or, with their families, over half a million Filipinos economically displaced in the new year. This does not even include thousands of drivers and operators already consolidated in cooperatives who are in debt and struggling to make a living.
With only 57% of PUJs and 65% of UVEs nationwide consolidated, millions of commuters will have to deal with longer lines, longer waiting times, and more crowded rides from the start of the new year. Commuting time is also not guaranteed to be shorter, as the government has been inefficient in planning the new routes. The mass transport crisis will worsen due to the limited number of consolidated PUVs and the lack of a clear government program to deal with the huge gap after the forced consolidation deadline.
The consolidation rate in the National Capital Region, which has the biggest and most concentrated population in the country, is even lower than the national average at only 26% of PUJs (10,973) and 34% of UVEs (2,497) consolidated. There are an estimated nine million jeepney passengers daily in Metro Manila alone and the lack of consolidated PUJs will leave many of them stranded.
The Marcos Jr administration is indifferent to the plight of PUV drivers, operators and commuters and instead is more concerned with private sector interests that will benefit the most from the forced consolidation. The worsening privatization and corporatization threatens to raise jeepney fares by 300-400% over the next few years.
As it is, Manny Pangilinan-backed modern PUJ operator Byahe will be investing more than Php1.5 billion on more than 500 e-vehicles to ply 35 routes mostly in Metro Manila and Cebu by 2027. The Aranetas through their Beep Jeeps and the Villars through their MetroExpress Connect also have investments in modern jeepneys.
As the consolidation deadline fast approaches, it is important to support the impending transport strike, to not only stand with the PUV drivers and operators and their families in the fight for their livelihoods but to also demand a genuinely sustainable and pro-people public mass transport system.
https://kodao.org/wp-content/uploads/2017/07/jeepney.jpg6511366Kodao Productionshttps://kodao.org/wp-content/uploads/2014/11/kodao.pngKodao Productions2023-12-14 08:03:232023-12-14 08:03:24Forced franchise consolidation will distress thousands of drivers and strand millions of commuters
