By Carlos Isagani T. Zarate

Namanhid na ang aking mga alaala:

mabilis na nag-agaw ang liwanag

at dilim sa aking gunita — sigaw

ng umalingawngaw na takot

at hambalos ng mainit na mga tingga!

---

Handa nang manibasib ang mga halimaw;

iwinawasiwas ang pabaong birtud ng poon!

Tanging sandata ay imbing mga kataga,

pananggalang ang mahigpit, mainit,

walang bitiw na mga yakap mo, Nanay!

---

Subalit sa pagitan ng isang kisapmata,

ang iyong mahigpit na yakap – ang tila pusod

na muling sa ati’y nag-ugnay, sa aki’y

nagbigay ng lakas at buhay — ay pinasabog

ng abuso, kahayupan at kalupitan!

---

Sa isang kisapmata, ang iyong humulagpos na yakap

at nabubuwal na hapong katawan aking nasilayan;

gusto kung sumigaw: ‘Wag mo akong bitawan, Nanay,

higpitan mo pa ang iyong mapag-aruga , mapag-adyang

mga yakap — labanan natin. Ang dilim!

---

caritaz. 21 disyembre 2020

(The poet is a third-term Bayan Muna Representative to the Philippine Congress)