Akala mo’y libre…
Ni George Tumaob Calaor
walang libreng sakay…
sa piniga nilang sobra-sobrang buwis
matagal mo na yang binayaran
mula sa iyong pinagpawisa’t kinayod ng paguran
sobrang bayad na ang mga iyan.
Teka nga…
Sinong ayaw sa modernong sasakyan
kung ito ay hindi nakasasagasa
sa hanapbuhay at kabuhayan…
sino ang mag-aayaw sa kumbinyente’t
magarang unit para sa kapakanan
ng mga komyuter na pinagsiserbisyuhan…
kung ito ay biyaheng hatid ay patas na sagana
at ang ruta ay pangkaunlaran—makabayan.
Ngunit sa itong iskemang mapanggantso’t
Martial Law na isinusubo—prangkesa’y ipinasusuko
sa hatol ng mga malalaking lokal
at kakutsabang dayong paluhod na kinakatigan…
modernisasyong halaga’y milyon milyong
lagpas sa kakayahan ng mga ordinaryong tsuper
at maliliit na operator na kukurampot ang kinikita
karamihan ay humahabol sa mga bayarin
at utang na sakay sa tubuan…
ito ay isang busina ng permanente pagpaparada
sa garahe ng kabangkaroteha’t kawalan…
biktimang paharurot na sinunggaban
sa monopolistang pakanang
mas malupit pa sa hit and run.