Akala mo’y libre…

Ni George Tumaob Calaor

walang libreng sakay…

sa piniga nilang sobra-sobrang buwis

matagal mo na yang binayaran

mula sa iyong pinagpawisa’t kinayod ng paguran

sobrang bayad na ang mga iyan.

Teka nga…

Sinong ayaw sa modernong sasakyan

kung ito ay hindi nakasasagasa

sa hanapbuhay at kabuhayan…

sino ang mag-aayaw sa kumbinyente’t

magarang unit para sa kapakanan

ng mga komyuter na pinagsiserbisyuhan…

kung ito ay biyaheng hatid ay patas na sagana

at ang ruta ay pangkaunlaran—makabayan.

Ngunit sa itong iskemang mapanggantso’t

Martial Law na isinusubo—prangkesa’y ipinasusuko

sa hatol ng mga malalaking lokal

at kakutsabang dayong paluhod na kinakatigan…

modernisasyong halaga’y milyon milyong

lagpas sa kakayahan ng mga ordinaryong tsuper

at maliliit na operator na kukurampot ang kinikita

karamihan ay humahabol sa mga bayarin

at utang na sakay sa tubuan…

ito ay isang busina ng permanente pagpaparada

sa garahe ng kabangkaroteha’t kawalan…

biktimang paharurot na sinunggaban

sa monopolistang pakanang

mas malupit pa sa hit and run.