GABI NG LAGIM

Ni Pablo Tariman

Mahirap alisin

Ang tagaktak ng pawis

Sa maalinsangang hapit

Ng hangin

Sa biglaang buhos ng ulan.

Ubos na ang mga laway

Sa magdamag na pagmumura.

Nawala ka na naman sa iyong sarili

Bunga ng sigalot sa magdamag.

Hindi ko masyadong napansin

Ang pagsara ng Graphic magazine

At ABS CBN noon Setyembre 1972.

Tahimik kong tinanggap

Na wala na akong trabaho

Sa edad 23.

Upong diyes pa noon

Sa mga jeepney.

P35 isang buwan ang bed space.

Proofreader ako P240 isang buwan.

Ngunit napagkakasya

At may natitira pang

Naipapadala sa probinsiya.

Kung iisipin

Isa lang namang network ang nasarhan

Sa kakaibang ‘martial law’ ng 2020.

Pero bakit kumukulo

Ang iyong mga dugo

Tuwing nakikita mo imahen

Ng berdugo sa telebisyon?

Kakaiba ang martial law ng 1972

May namamatay

Pero hindi nabibilang ng DOH.

Hindi puno ang mga ospital

Ng mga agaw buhay at

Mabilis na yayao.

Kakaiba ang ‘martial law’ ng 2020

Ang dami ng nagugutom

Marami ang nakatira sa mga jeepney

Dahil napalayas na

At hindi na makabayad ng upa.

Bakit?

Nasa gitna pa

Ng walang katapusang konsultasyon

Ang mga butihing mga tauhan

Ng DOTC na walang kibo’t bibig

Kundi kung ano-anong hierarchy

Ng mga priorities.

Maraming salita sa English

Na hindi halata

Ang harapang pandarambong.

Kakatayin ka na lang

Pero ipapakita ang mukha

Kuno ng compassion

At pikit matang binigay mga rota

Sa mga modern jeepneys.

Bakit masaklap ang ‘martial law’

Ng 2020?

Ang daming gutom.

Ang daming nawalan ng trabaho.

Ang daming naglalakad

Dahil walang masakyan.

Kalunos-lunos ang mga hiyaw

Ng mga OFW

Sa evening news ng TV

At humihingi ng tulong.

Ngunit inuna

Ang pagpapasa ng Anti Terror Law

Sa gitna ng paghihirap

Ng mga tao.

Ubos na ang mga laway

Sa magdamag na pagmumura.

Puyos ng galit

Ang lumalabas sa mga bibig mo.

Hindi na maiibsan

Ang paghihirap

Sa pagbigkas

Ng mga tula ni Maya Angelou

At mga pahimakas ni Walt Whitman.

Malinaw na ang daan

Na tinatahak

Ng diktador ng Mindanaw.

Nagkukumahog na dumalaw

Sa mga namatay na mga sundalo

Para sabihin lang

Walang ibang pangulo

Ang nagbigay ng maraming benepisyo

Sa kanila

Kundi siya.

Sa totoo lang

Takot siya na iwanan

Pag kumampi ang mga kawal

Sa galit na sambayanan.

Inabutan na ako

Ng dalawang kakaibang martial law.

Isa lang ang may pakana noong 1972.

Sa 2020, kakutsaba ang kongreso

At mga galamay na matsing

Na todo intense acting

Sa hearing.

Pero laging nabubuking

Ang mga

Totoong pakay.

Ako’y handa na

Sa susunod na gabi ng lagim.

Handa na ang mga kuwento

Ng mga halang na kaluluwa

Sa gitna ng pandemya.

* * *