Posts

“Huwag pigilan na lumuha”

Ni Arnold Padilla

Huwag pigilan na lumuha

Hindi lahat ng pagtangis

Ay hinagpis

Hindi ba’t mas dalisay

Ang maiyak sa galit

Nang dahil sa pag-ibig

Para sa bayang sawi?

Kaya huwag umiyak

Nang tahimik

Huwag ikubli ang hibik

Sa halip hayaang

Ligaligin ng taghoy

Ang himbing ng gabi.

Hanggang ang bawat

Patak ng luha

Ay maging unos

Hanggang bawat agos

Ay maging daluyong

Hanggang maging sigwa

Na tatapos

Sa muling pagtutuos.

Kaya umiyak ka

Pero huwag malulugmok

Sa lungkot

At sa halip ay

Masiglang bumangon

Sa bawat umaga

Ng tunggalian

At mga hamon –

Gaya noon.

May 10, 2022

Sa tuwing may pumapanaw na bayani

Bawat butil ng luha sa pisngi,

Ay patak ng damdaming,

Magkabilaan.

Dalisay at wagas.

Sa buhay na nagwawakas.

Tulad ng bulalakaw,

May hatid itong pag-asa,

May kakambal itong hangarin,

Umusbong sa isang adhikain,

Isang iglap ngunit hindi isang saglit,

Yumabong hatid ng

makauring pag-ibig.

Dahil sa tuwing titingin

Sa madilim na kalangitan,

Ningning ng ‘yong pakikibaka,

Ay inaabangan at pinapangarap,

Ng lahat ng tulad mong

tumindig.

Sa ngalan ng api.

At tuwing sasapit ang delubyo,

Sa tuwing lalambong ang dilim,

Sa tuwing babalutin,

Ng kaba at takot,

Sa tuwing sasaklutin,

Ng berdugo ang buhay,

Lilitaw muli ang bulalakaw,

Bago at malakas,

Sariwa at mapangahas,

Sumisilab sa ningas.

Para bumulong,

Sa puso at isip,

Sa hininga at diwa,

Sa ating kamalayan,

Ang naunang bulalakaw,

Na ang pangalan ay,

Marie Liliosa Hilao.

Ibarra Banaag

Abril 25, 2022


Every time a hero leaves us

Every tear on the cheek

Is a drop of emotions

Going both ways

Pure and untainted

For the life that is ending.

Like a meteor

It brings hope

Coupled with a yearning

Born out of a purpose

One moment but not in a flash

Nurtured and brought forth

By class love.

Because every time one gazes

At the dark heavens

The brilliance of your struggle

Is awaited and yearned for

By everyone who stands like you

In the name of the oppressed.

And every time the storm comes

Every time darkness arises

Every time one is gripped

By angst and fear

Every time life is snuffed out

By the executioner

The meteor appears again

Renewed and strong

Fresh and daring

Sparked and burning

To whisper

To our heart and mind

To our breath and spirit

Our consciousness

The meteor that had come before us

Whose name is

Marie Liliosa Hilao.

-Ibarra Banaag / Salin sa Ingles ni D. Borjal

April 25, 2022

Namualan sa Bungulan

Textula ni Joel Costa Malabanan

Ika-17 ng Nobyembre, 2021

Ay singkaran ang haragan papakyawin pa ang lahat

Maraming tiket sa Mayo, kokopohin: patimpalak;

Bargas na kapit-tuko, bawat buwig sa sagingan

Lalantakan ang lakatan, tundan pati ang bungulan.

Sadyang Republikang Saging ang sa Tsinong inaangkin

Sa wakas ay nakasilo, matsing hangad paalipin;

At nang si Tiyo Samuel ay maagawan ng saging

Ngayon ay nagkukumahog kung sinong tatangkilikin!

Namualan sa bungulan, hayaan nating masamid

At sakaling mahirinan, pagkaitan nitong tubig;

Silang pati tirang saba, nginangabngab sinasaid

Sa sumbat ng bayang api, mahihimlay sa ligalig!

At ang mga mapanlinlang, kunsintidor at kasabwat

Ay tiyak na magigisa sa sariling tagihawat!

Sa Lungsod ng Tao: Elehiyang Isinulat sa Dalampasigan

Ni Richard Gappi

Durugin ang bundok

sa kabilang isla.

Ang mga tipak,

ibiyahe sa barko

pa-Luneta.

Ibudbod sa kilikili

ng Lungsod ng Tao

na nangitim

dahil sa libag ng siyudad.

Takpan, para pumuti.

Tawagin ang media,

bibisita at panauhin.

Magpalakpakan.

Magsiksikan.

Magkodakan.

Magselpi.

Tapikin ang inyong

sari-sarili sa balikat.

Mahal n’yo ang kalikasan.

Pinaganda at iningatan.

Habang ligaw na hangin

ang peste-de-gulpi

na umaali-aligid.

At bundat ang inyong

mga bulsa at bankakawnt.

Takam na takam;

Nagseselebreyt sa dakila

n’yong ambag sa kalikasan. #

–4:42PM, Martes, Oct. 26, 2021

Angono, Rizal

Angono 3/7 Poetry Society

GABI NG LAGIM

Ni Pablo Tariman

Mahirap alisin

Ang tagaktak ng pawis

Sa maalinsangang hapit

Ng hangin

Sa biglaang buhos ng ulan.

Ubos na ang mga laway

Sa magdamag na pagmumura.

Nawala ka na naman sa iyong sarili

Bunga ng sigalot sa magdamag.

Hindi ko masyadong napansin

Ang pagsara ng Graphic magazine

At ABS CBN noon Setyembre 1972.

Tahimik kong tinanggap

Na wala na akong trabaho

Sa edad 23.

Upong diyes pa noon

Sa mga jeepney.

P35 isang buwan ang bed space.

Proofreader ako P240 isang buwan.

Ngunit napagkakasya

At may natitira pang

Naipapadala sa probinsiya.

Kung iisipin

Isa lang namang network ang nasarhan

Sa kakaibang ‘martial law’ ng 2020.

Pero bakit kumukulo

Ang iyong mga dugo

Tuwing nakikita mo imahen

Ng berdugo sa telebisyon?

Kakaiba ang martial law ng 1972

May namamatay

Pero hindi nabibilang ng DOH.

Hindi puno ang mga ospital

Ng mga agaw buhay at

Mabilis na yayao.

Kakaiba ang ‘martial law’ ng 2020

Ang dami ng nagugutom

Marami ang nakatira sa mga jeepney

Dahil napalayas na

At hindi na makabayad ng upa.

Bakit?

Nasa gitna pa

Ng walang katapusang konsultasyon

Ang mga butihing mga tauhan

Ng DOTC na walang kibo’t bibig

Kundi kung ano-anong hierarchy

Ng mga priorities.

Maraming salita sa English

Na hindi halata

Ang harapang pandarambong.

Kakatayin ka na lang

Pero ipapakita ang mukha

Kuno ng compassion

At pikit matang binigay mga rota

Sa mga modern jeepneys.

Bakit masaklap ang ‘martial law’

Ng 2020?

Ang daming gutom.

Ang daming nawalan ng trabaho.

Ang daming naglalakad

Dahil walang masakyan.

Kalunos-lunos ang mga hiyaw

Ng mga OFW

Sa evening news ng TV

At humihingi ng tulong.

Ngunit inuna

Ang pagpapasa ng Anti Terror Law

Sa gitna ng paghihirap

Ng mga tao.

Ubos na ang mga laway

Sa magdamag na pagmumura.

Puyos ng galit

Ang lumalabas sa mga bibig mo.

Hindi na maiibsan

Ang paghihirap

Sa pagbigkas

Ng mga tula ni Maya Angelou

At mga pahimakas ni Walt Whitman.

Malinaw na ang daan

Na tinatahak

Ng diktador ng Mindanaw.

Nagkukumahog na dumalaw

Sa mga namatay na mga sundalo

Para sabihin lang

Walang ibang pangulo

Ang nagbigay ng maraming benepisyo

Sa kanila

Kundi siya.

Sa totoo lang

Takot siya na iwanan

Pag kumampi ang mga kawal

Sa galit na sambayanan.

Inabutan na ako

Ng dalawang kakaibang martial law.

Isa lang ang may pakana noong 1972.

Sa 2020, kakutsaba ang kongreso

At mga galamay na matsing

Na todo intense acting

Sa hearing.

Pero laging nabubuking

Ang mga

Totoong pakay.

Ako’y handa na

Sa susunod na gabi ng lagim.

Handa na ang mga kuwento

Ng mga halang na kaluluwa

Sa gitna ng pandemya.

* * *

BALAT SIBUYAS

Ni Ben Domingo Jr.

Sobrang sensitibo.

Kaunting kanti, nagagalit.

Maliit na gasgas, nagpapalahaw.

Pero kung hindi naman pansinin,

nagtatampo kaagad.

Pikon.

Mahilig magbiro,

kahit wala sa lugar

at istilong-puson ang banat,

pero ayaw namang magantihan,

at kahit kaunting pasaring lamang,

manggagalaiti na nang sagad.

Duwag.

Ayaw maglakad nang mag-isa.

Gusto palaging kasama ang barkada.

Kuyog-kuyog kung ipagtanggol siya.

Pero sa totoo lang, nangangatog palagi

ang umuuga nang tuhod niya.

Hay naku,

balat-sibuyas,

bulok na sibuyas…

MonRam, 1944-2021

March 29

Reply to a Comrade

By Engr. Ramon P. Ramirez (+)

Last night we had a talk
 in a bus filled with people
   on their way home.
I talked about the moon
   sailing silently on a cloudless sky.
And you talked about the trees
   on the plaza we passed by.

It is the same moon
 which shone upon Chingkangshan
   and the Red base at Yenan.
It is the same moon
 which brightened up the streets of Peking
   on the first day of October
     in nineteen-hundred and forty-nine.

Who knows that today
   the same moon showers its glow
     upon our comrades in the countryside
       lighting their way up dangerous mountain trails.

The trees we saw are much the same
   as those that shelter our comrades
     from the sun and rain and reconnaissance planes.

Moon and trees
   though thousands of miles apart
     become our allies in the people’s war —
Like Wu Kang, too, who will serve us
   his cassia-flower brew.

Many years from now
   we shall talk about the moon moving triumphantly
     across a red sky;
   we shall talk about the trees swaying
     amidst red banners on the plaza we shall pass by.

We shall talk of things
   that will stir our hearts
     and widen our visions;
       and of men becoming god.
Perhaps still in a bus full of people
   happily on their way home
     to the communes.

(Written by the poet in 1976.)


ENJAMBMENT FOR COMRADE MONRAM

By Raymund B. Villanueva

Unlike the moon you wrote about, I did

not know you were a secret poet

crafting paeans about the silent and glowing

orb across cloudless night skies

and shadow-throwing trees giving shelter

to comrades trekking dangerous mountain trails.

Didn’t you know we thought you were like

that moon, with your white hair radiant as your smile

there, gleaming at the corners of our viewfinders

and flitting across our fields of vision

among the pulsating throng.

We heard you talk of dreams and triumphs–

wistfully of the region of the oragon and magayon

whence you sprung, lovingly of the bloodline you belonged,

proudly of the brotherhood you loved, ever hopeful

of the revolution you embraced.

They, all, glowed fulsome in your heart.

We shared a ride when we saw each other last.

The road was twisty and the sky was dark.

But, like that one moonlit March night long ago,

you spoke of plazas with swaying red flags.

I now know, Comrade MonRam,

it was the moon I drove home that night

to his other great love, home to his bride.

–9:57 a.m.
4 August 2021
Quezon City

BINHI NG TULA

(Alay kay Kerima Lorena Tariman)

Supling ng mga magulang na kapwa manunulat
Kanyang pangala’y mga tila pamagat
Kerimang mahusay at mapagbigay *
Lorenang kapita-pitaganang tagumpay **

Sa kamusmusa’y aklat ang kapiling
Bitamina niya’t ehersisyo’y panimdim
Pag-unawa, ‘di kasanayan, ang tamo
Hindi talinghaga ang birtud ng berso

Nagbagong-taong may layon ang wika
Punglong walang patid sa inangking digma
Iwinaksi ang aspalto’t sa lupa nag-yapak
Doon, doon kung saan may layong tiyak

Ang balita kahapo’y kagila-gilalas
‘Sang hiningang maluwalhating napigtas
Buhay na tapat sa hangaring lumaya
Kamataya’y makapangyarihang tula

Kamatayang nagsisilang ng marami pang tula.

-Raymund B Villanueva
   9:31 n.u.
22 Agosto 2021
   Lungsod Quezon
*, **:Mga na-google na kahulugan ng pangalang Kerima at Lorena

Mga tula para kina Nonoy at Neil

ANG IKALIMANG BULKAN NG NEGROS

Ni Raymund B. Villanueva

Ang Negros ay may limang bulkan:

Kanlaon, Talinis, Silay at Mandalagan

Habang ang iba’y himbing, madalas magbuga ang una

Pinaka-masipag ang panlima, ngala’y Nonoy Espina.

Totoong ang Kanlaon ang pinakamatayog

Ngunit si Nonoy ang siyang bantayog

Siyang walang tabing na ulap at sinag sa tuktok

Ulo’y yukod sa lupa, korona’y puting buhok.

At kung si Nonoy ang nag-iingay

Hindi lamang ungol, hindi lamang dighay

Sabog kung sabog, walang awatan

Tulad ng apat, tunay ring bulkan.

Ngunit ang apoy niya’y biyaya

Liwanag sa karimlan, sa dibdib ay pag-asa

Pampatining ng bakal, pampatibay ng tuhod

Sa mga nanghihina’y pantuwid ng gulugod.

Bawat pagsabog niya’y pagpapala

Alay pagdaka ay matabang lupa

Tayong mortal ay hinikayat magtanim

Sa bukang-liwayway ay may aanihin.

Ating bulkan man ngayo’y himlay

Hindi niya nais ang protracted na lumbay

Bakas niya’y habang buhay na gabay:

“Taena, bok, gapiin ang kaaway!”

–1:20 n.h.

  16 Hulyo 2021

  Lungsod Quezon

= = = = = = = =

PANÁTA NI DOLÓ

(Pagkaraán ng “Alípin ng Gútom”, Linocut, 18”x18”, 2015)

Ni Rene Boy Abiva

(i)

Pinupúnit nitong tínta, pinsél, at kámbas ang bagsík

Ng balutìng púro dugô. Di yatà’t pawang taláhib

Na mabilís makasúgat sa mga paá’t balíkat

Papakín mo man ng halík ay tiyák na magnanaknák.

(ii)

Kung gayon, ang báwat hágod ng patúlis at manipís

Na brótsa ay pawang tukâ ng tandáng na bumabásag

Sa báwat madalîng-áraw. “Doló! May imórtalidád?”

“Walâ! Pantásya lang ito ng pala-túlog na burgís!”

(iii)

Halá! Bángo’t magsigísing kayóng mga maka-síning,

At h’wág sanang ikatwírang ngayón lang kayó nagisíng!

Matutúhan niyo sana na kung kayó’y isáng bagtíng

At sa digmàan gamítin, alípin ay magpipigíng!

(iv)

Ah! Mukhâng tamà nga yatà ang sabi ng matatandâ

Doón sa libís ng Tayug, lupàng mahál ni Calosa,

“Íngatan mo’t parámihin itong mga sambásambá,

Pagkát mínsa’y itinumbá nilá ang gintông kalésa.”

(v)

Ganyán, ganyán ang kamandág! Nakakanginíg ng pálad!

Yaóng para kang bumúhat ng tubó túngong kamálig,

O nagkamáda ng batóng umugáog sa daigdíg;

Ganitó nga kung wásakin ng ’saáng pintór ang ligálig.

= = = = = = = = =

(Ang mga tulang ito ay handog kina Jose Jaime “Nonoy” L. Espina ng National Union of Journalists of the Philippines (NUJP) at Leonilo “Neil” O. Doloricon ng Concerned Artists of the Philippines (CAP). Si Nonoy ay pumanaw noong Hulyo 7 samantalang si Neil ay namaalam noong Hulyo 16, kapwa sa sakit.

Kapwa silang kasaping tagapagtatag ng kani-kanilang organisasyon at mga kagyat na dating tagapangulo ng mga ito sa panahon ng kanilang kamatayan. Si Nonoy ay tagapangulo ng NUJP mula 2018 hanggang Marso 2021 at si Neil nama’y tagapangulo ng CAP mula 2019 hanggang Mayo ngayong taon.

Mga nangugunang tagapag-tanggol ng kalayaan sa pamamahayag at ekspresyon, huling nagkasama sina Neil at Nonoy sa pinakalamalaking pagkilos para sa karapatang ito ng bansa noong 2020 sa harap ng ABS-CBN sa Lungsod Quezon.)

*Oblatio vitae

(Para kay Nelinda ‘Sr. Mary Francis’ Añover)

Ni Raymund B. Villanueva

Taym pers, hintay naman sana

Sa dami ng maari nang mauna

Bakit ito pang si Nelinda

Ang inaya Mong maaga?

Taym pers, nalimot Mo yata

Ang dasal ng mga aba

Ng katutubo’t magsasaka

Si Francis ay makapiling pa?

              Ang madre ng kapwa bukid at kumbento

              Ang tawa’y tila batingaw ng kampanaryo

              Ang relihiyosang matapang sa harap ng sundalo

              Nagro-rosaryong nakataas ang kamao.

Taym pers, padalos-dalos Ka

Langit nama’y makakapag-hintay pa

Sa rami na nilang Iyong kasama

Pinauwi Mo ang isa pang santa.

                                -2:26 n.h.

                                 11 Abril 2021

                                Lungsod Quezon

* Latin ng ‘Alay na Buhay’