Posts

Martir

ni George Tumaob Calaor

Sila ngayon ay dagat

at pangalan nila ay

tinanghal na mga

bayani

habang ang pasista

ay naghuhugas–binubura

sa kanyang mga kamay

ang bahid ng pagkapusakal s

a berdugo niyang pagpakitil

sa inyong hininga

hustisya ay buong galit

at paghihimagsik

na binabatingaw!

Kaba ng kaduwagan

sa bituka ng may sala

ay along kumukulo!

Balisa ang kaaway!

Kagapian ang idinidighay!

Sila ngayon ay hangin…

alab na sumasantik

sa lawak ng karagatan

upang sa dalampasigan

ay ihalik ng buong hampas

ang udyok ng patuloy na paglaban!

Gapiin ang kaaway!

Berdugo ay wala nang kubling

masisilungan!

Sila ngayon ay lupa…

kumakandong sa dagundong

ikinukubkob ng kabundukan

sa buong lawak ng kapatagan!

Hukay na ang libingang

sa pasista ay inilaan

at uod na lalamon

sa kanyang lamang

ganid ay taba ng pagkahaman…

ay buong gutom

at paglalaway

na nilang

inaantabayanang

ngatngatin siksikin

ng sagad pa kasagaran

sa mga butong kalansay

ng kataksilan

at bungong

utak ay kalawang

ng karahasan—

buong namnam

nilang sisimutin

hanggat diktadurya ng pasismo

ay mawalan na ng saysay!

Sila ngayon ay apoy…

liyab ng pagdiriwang!

Ilang hakbang na lang

at pagtapos ng sigwa!

Buhay ay mananagana

sa lubos na paglaya!

Walang uring sinasamba!

Sila ngayon ay…

dagat…

hangin…

lupa…

apoy…

pagtapos ng sigwa!

Hayaan nating manariwa

sa ating kaisipan

ang kanilang kadakilaan

at kagitingan…

tapang ng kanilang paghihimagsik

nang takot ay walang tibok

na masisiksikan sa ating dibdib at…

pagtapos ng sigwa!

Paglaya ay lubusang mananalisay

MOTHER OF ONE

“But sadly, the more good you do for your fellow Filipinos in this country, the sooner you get to your grave.” Mae Paner

by Pablo Tariman

She could have been my daughter

Or a neighbor’s sister.

Who would think of even

Killing her Monday night

On her way to a boarding house?

She is a church worker

And mother of an 11-year old girl.

How do you break the sad news

Of her mother’s death

And the bullets that riddled

Her young body?

She could have been a good teacher

In any rural school.

But she chose to live

With farm hands

Living an exploited life.

To her

There is more nobility

With just being

The voice of courage

In a hungry, poverty-driven milieu

But life has better things

To teach her.

She found strength

Just living with the poor

And finding ways to empower them.

She knew she had it coming

When she lived a life

Inside detention cell

For two hapless years of her life.

It was then that

She learned to fear no one

While coping with death threats

In the remaining days

Of her life.

She probably drew fortitude

From the death

Of constituents

Whose lives also ended

Biting cold bullets

In their last working day

On earth.

She didn’t fear

The state’s death squad

Inspired by a leader

Caught showing a dirty finger

On national television

On the day her life ended

With a rain of bullets.

I cannot imagine

How her daughter’s life

Would proceed without her.

Gone are the motherly nights

When she’d find courage

Just reading stories

To her dear little one

Still hopeful

For a better day.

She has remained

A profile of courage

Even as she has lost count

Of more dead friends

Waging a good fight

In the countryside.

I like her brand of courage

And the nobility of her mission

Which you cannot say

Of that mad man

Running this country.

Not even the deadly virus

And threats of bullets

Could stop her

From finding strength and solidarity

With her exploited people.

She will find tears useless

On the day her coffin

Is lowered to her modest grave.

To be sure

She can use roses

Falling on her coffin.

The gentle thud of soil

Falling on her grave

Is enough to remind one and all:

She lived a brave struggle

Even during the dark days

Of the deadly virus

And of a brand of leadership

That has gone down

In such state of disrepute.

Yes

Her bravery was one of a kind.

And her name was Zara Alvarez.

* * *

Singil

(Alay kay Zara Alvarez)

Ni George Tumaob Calaor

Basa pa sa dugo

ni Ka Randall

ang iyong

mga kamay

labi niyay kamakailan lang hinimlay.

ngunit hayan!

Si Ka Zara naman

ang iyong pinaslang!

Oo nga’t muling magluluksa’t

hihibik ang Inang Bayan

at sa luhang

kanyang ipapatak

sa bawat buhay

na marahas mong

ibinaon sa hukay

ng pagkaganid mo’t

pagkagahaman

sa kapangyarihan

buntis na magluluwal

ang kanilang mga burol

sa daang libong mga kawal…

hustisya ay buong giting kakamitin!

At mula sa trono ng diktadurya mong

nanlilimahid sa dahas ng pagkapasista

paghahari mo ay mabubuwal!

Laya ng Bayan ay lubos nang itatanghal!

Buhay dakila

Bigo ang

mga pusakal

matapos dambahin ng

duwag na salarin at

hablutin ang kanyang

hininga.

Muli nilang itinakas

ang walang buhay

na katawan at

hiningang nilagas

ng bala at

patalim.

Sa paga-aakalang

nasa kalamnan nito

ang husay at yaman

ng prinsipyong

umuugnay sa dibdib

ng walang tinig

at karaniwan.

Ipinagkamaling

ang bukal ng talino,

ay isa lamang tiningkal

na lupa sa gitna,

ng nag-aalimpuyong

init ng araw

sa kanayunan.

Humahalakhak na

sinaklot ang hininga,

sa pag-asang

magwawakas

mga sulatin ang paksa,

ay ugat at butil,

at liyab ng apoy.

Namamag-asa

ang mga hunghang!

na sa pagkitil,

sadyang maagaw din

ang bukal ng yaman

mayron si

ka Randy.

Ibarra Banaag

Agosto 12, 2020

Tagumpay ka Ka Randall

ni George Tumaob Calaor

Traidor at saksak sa pagkaberdugo nilang kinitil ang iyong buhay

at ngayoy buong dahas na kinakamkam ang iyong bangkay

hindi sila nagtagumpay

sa pagkukubli ng katotohanang sila’y sangkot sa iyong pagkamatay

lunurin pa nila sa kasinulingan, baluktot na pangangatwirang naglalaway

sila!!!

Kung bakit kayo ngayoy nakahimlay!

Ikaw ay lupang

pasistang kinakamkam ng ganid

at pagkagahaman…

Ikaw ay sagana

sa kanayunang dinukot

ng sa lupa ay buong dahas

na nagdiyos-diyosan

Ikaw ang hustisyang

pinagdamutan

ng katarungan!

at higit sa lahat

Ikaw ay larangan

ng namiminto nang bisperas

ng kanilang kagapian!

‘Pagkat kamatayan niyo

ay kamatayan ng

pananagumpay!

Mababawi ang kanilang

dinukot at kinamkam!

Lalaya ang buhay

Hitik sa kawalan ng uri

sagana at pantay!

HINDI KO KAYO TITIGILAN

Randall Echanis

Bakit ko kayo titigilan

kung patuloy ninyong pinipiga,

pinapahirapan ang mga magsasaka

at dinudusta ang masa?

Bakit ko kayo titigilan

kung patuloy ninyong kinukurakot

ang pondo ng bayan,

pinapatay, ikinukulong

at dinudukot

ang mga aktibista

na sa inyo’y lumalaban?

Bakit ko kayo titigilan

kung patuloy kayong sunud-sunuran

sa mga sakim na dayuhan

na dumarambong sa yaman ng mahal kong bayan?

Hinding-hindi ko kayo titigilan

hangga’t may palalong tirano

na nakaupo sa palasyo

na hangga’t ang mga anakpawis

ay walang kapangyarihan.

Hinding-hindi ko kayo titigilan.

Sinulat niya ang tulang ito noong Disyembre 2008 habang nakapiit sa Manila City Jail sa gawa- gawang kaso na isinampa sa kanya.

Pinilit Kang Binunot Ngunit Hindi Nagtagumpay

(Alay kay Randall “ Ka Randy” Echanis)

by Prestoline Suyat

Pusikit pa ang gabi

nang pilit kang binunot

binistay ng mga bala

pinagsasaksak

hanggang malagutan nang hininga.

Pinilit kang inilayo

itinangging ikaw ang bangkay

na dinuhagi ng mga demonyo.

Ngunit paanong hindi makikilala

ang mabuting binhi

ang sibol na pinagyaman

ng mapagpalang mga kamay

ng mga mangunguma;

ang bigas na pinalusog

ng maraming taon ng paglilingkod at pakikibaka?

Pinilit kang binunot

ngunit tulad ng iba

ginintuan ka ng palay

sa matabang lupa

ng paglaban ng masa.

Nag-akala sila

ngunit nalinlang.

Paano ka mabubunot sa amin?

Hindi ang lagablab ng digmaan,

Hindi ang kadiliman ng bartolina,

Hindi ng mga dagok at hambalos ng pang-aapi,

Hindi ng mga unos ng pagmamalupit,

Hindi ng brutalidad ng pagpaslang.

Ikaw din na di na lang binhi

kundi nagpataba ng lupa

ng rebolusyong inangkin mo

at inalay sa bayan.

REVOLUTION

(For Randall Echanis)

by Lou Gartha Kho-Mawis

After that slow fear

crawling over our spirits

The rage takes over

Quick

Shooting like lightning

Charring the apathy of day

The helplessness of night

Then elightenment

We wriggle

Free from our chains

On tiptoe

we reach for the dreams

We thought were behind us

The gap that we must bridge

is worth our final breath

Our dreams conceive

a world without borders

Hands without chains

In the darkness

we have already died

Struggle is

Our resurrection

Kometa

Alay kay Fidel V. Agcaoili

Ni Jenny Linares

Maraming taong halos pahapyaw lang
kung dumaan sa ating uniberso.

Palagi na lang, kapag ako,
hindi ko na inaabutan
ang makikinang na bituin.

Masyado ba akong bata o masyadong ligaw
na kaluluwa?

Malalaman ko na lang na naririyan pala sila kapag sila’y bumulusok na,
tulad ng maningning na kometa,

nagniningning pa rin siya
kahit ang baya’y nanatili sa dilim,

siya’y liwanag at apoy, hanggang sa magmaliw,

hindi ko man nasulyapan,
bahagya man lamang sa buhay ko’y dumaan,

kayo’y naririto pala,
kayo’y naririto pa rin,
kayo’y mananatili sa alaala
nitong bayang pinag-alayan
ng iyong mga adhikai’t dusa.

Kung said na ang luha mo Bagong Bayani

Ni Ibarra Banaag

(Inspirasyon mula sa tula ni Ka Amado V. Hernandez)

Lumuha ka bagong bayani, buong lungkot mong iluha
Ang kawawang kalagayan ng lupain mong iniwanan:
Kung bandilang kinagisnan, saklot ng dayong bandila,
Pati wikang minana mo’y sa Mandarin itinatwa.
Ganito ring araw ngayon ng magsangla ka ng lupa,
Tulad ni Flor Comtemplacion ng lisanin ang Maynila.
Lumuha ka habang sila ay bagabag ng `yong layon, 
Ang paslit sa bisig mo’y iniwan mong tumataghoy: 
Katulad mo ay si Huli, naaliping bayad utang, 
Katulad mo‘y si Sisa, binaliw sa bayan ng dayuhan; 
Walang lakas na magtangol, walang tapang na lumaban, 
Pumapalahaw nang gahasain; tumatangis sa tampalasan!
Iluha mo ang sambuntong kasawiang nagtalakop 
Na sa iyo’y pampahirap, sa Gobyerno’y pampalusog: 
Ang lahat ng kayamana’y kamal-kamal na naubos, 
Ang lahat mong kalayaa’y sa Terror Bill ay natapos; 
Masdan mo ang iyong luha, sa Philhealth ay pantubos, 
Masdan mo ang yong sahod, sa sobrang buwis itinustos.
Lumuha ka kung sa puso ay nagmaliw na ang ipon,
Kung ang pundar na bukid, ginawa ng subdibisyon,
Kung ang dagat sa bayan mo, Tsino’t Kano nakadaong,
Kung bundok at ang parang, pinatag ng mandarambong,
Kung ang katawan mo’y inuwi para lamang paglamayan,
Lumuha ka ng lumuha, pangarap mo’y nakaburol.
May araw ding ang luha mo’y masasaid, matutuyo.
May araw ding di na luha sa mata mong namumugto
Ang dadaloy, kundi apoy at adhikain na pupugto,
Rumaragasang galit at kamaong nag-aalimpuyo,
Sisigaw ka ng buong giting tanikala ay malagot,
At ang pangangayupapa, dudurugin sa pagbangon.

Hunyo 8, 2020