Posts

*Oblatio vitae

(Para kay Nelinda ‘Sr. Mary Francis’ Añover)

Ni Raymund B. Villanueva

Taym pers, hintay naman sana

Sa dami ng maari nang mauna

Bakit ito pang si Nelinda

Ang inaya Mong maaga?

Taym pers, nalimot Mo yata

Ang dasal ng mga aba

Ng katutubo’t magsasaka

Si Francis ay makapiling pa?

              Ang madre ng kapwa bukid at kumbento

              Ang tawa’y tila batingaw ng kampanaryo

              Ang relihiyosang matapang sa harap ng sundalo

              Nagro-rosaryong nakataas ang kamao.

Taym pers, padalos-dalos Ka

Langit nama’y makakapag-hintay pa

Sa rami na nilang Iyong kasama

Pinauwi Mo ang isa pang santa.

                                -2:26 n.h.

                                 11 Abril 2021

                                Lungsod Quezon

* Latin ng ‘Alay na Buhay’

Sa ngalan ng iyong duguang baro

(Alay kay Dandy Miguel)

Ni Raymund B. Villanueva

Domingo de Palaspas nang ika’y patayin

Ng mga kalul’wang ‘di marunong mangilin

Akala ba nila’y kayang paslangin

Ang paninindigan mong maningning?

Tulad nila ang mga sundalo

Ng demonyong imperyong Romano

Ikaw nama’y tulad ni Kristo

Obrero, sugo’t rebolusyonaryo.

Kung ang kay Hesus ay katubusan

Oremus din ang iyong panawagan

“Sahod, trabaho at karapatan

Ipaglalaban, hanggang kamatayan!”

Tigmak ng dugo ang iyong baro

Binutas ng walong punglo

Bantay sila’t maniningil tayo

Maka-uri ang ating apokalipto.

-9:19 n.u.
29 Marso 2021
Lungsod Quezon

Paano kinikilo ang pag-ibig?

By Pia Montalban

Kinikilo muna

ang pagkakamali,

hanggang sa huling guhit

ng bigat, ginuguhitan

ang hangganan at pagitan

ng lisya at kuwenta.

Ang kilo ng pag-ibig

ay ang tapat ng timbang

ng bawat pagkukulang,

na dinodoble ng sampung ulit,

o higit-higit pa,

hanggang ang bawat kahinaan,

wala nang timbang

sa bumibigat na pagmamahalan.

Surrounded they say

By Ibarra Banaag

Completely insane

And baseless

To claim

That the war’s bulwark

Is merely physical

Structural.

Prone to collapse

Suppression

Domination.

Or those are where The uprising ends.

It is not in the forest

Mountains or clearing.

It is not at sea

Or artificial highways.

Rather, this bulwark

Resides in the mind of the masses,

In the hearts of comrades.

It is in the hands of the class.

And nothing can kill it.

Nay, not even death.

— December 20, 2020

A new and novel way indeed – and heed

from HBC’s The InComplete Sonnets

(Sonnet based on this Kodao news report: As floods devastate Luzon, cellphone load becomes disaster relief)

7
a new and novel way indeed – and heed
this well – for in the face of tragic signs
one can well count on some within the breed
who find flood victims in their helpless lines.

some offer cellphone load, it's quite relief
this, one way there to help beyond a doubt
the typhoon victims down, down in their grief
from nasty blasting typhoon's* ruthless clout.

one offered fifty pesos worth of load,
of cellular load to the ones in need
within his own community** – a broad
phrase that could help the ones in piteous bleed.

alive the bayanihan spirit is
which puts community in heights of bliss.

= = = = = =

*Ulysses, the 21st to hit the Philippines this year.

**Michael Ramos Pagulayan has offered to send P50worth of cellular load to those who need them in his home community of Auitan, San Pablo, Isabela.1625-1632; Nov. 14, 2020, Saturday.

Isang Buwan

Ni Katrina Yamzon

hindi ko tutularan ang buwan
na makikipagtalik lamang
sa bawat mong takipsilim
at sisiping sa kumot ng iyong dilim.

hindi ako magiging wangis ng buwan
na nagkukubli sa kaulapan
sa panahong ika’y tumatangis
at nagbubuhos ng luha’t hinagpis.

hindi ako magiging wangis ng buwan
na nagkukubli sa kaulapan
sa panahong ika’y tumatangis
at nagbubuhos ng luha’t hinagpis.

hindi ako kailanman magiging buwan
na sa iyo’y pumapanaw
na sa iyo’y lilisan
Sa pagdating ng araw.

BISIKLETA MO AT AKTIBISMO

(Alay kay Ka Eb Montes)

Ni Fabian G. Hallig

Akala ko libangan lang ang hilig mo sa pagpadyak

Dibersyon sa pagkabagot at hinaharap na problema

Hersisyong pangkatawang sa isip din ay pampatalas

Sinisikap pag-ugmain galaw ng bisig at paa

Subali’t para sa iyo’y hindi lang ganyan ang layon mo

Kundi paglingkurin ito sa pagtupad ng tungkulin

Matalino mong pinag-ugnay bisikleta’t aktibismo

Pandayan ng teorya’t praktikang nagsisilbi sa simulain

Sa bisikleta mo inaaral ang siyensya ng paggalaw

Ang ugnayan ng bagay-bagay at pangyayari sa paligid

Ang koordinasyon ng makina at pisikal na katawan

Kung kailan liliko, hihinto at muling bubuwelong mabilis

Di mo alintana ang pitig ng pagod na mga binti

Ang ngalay na mga braso’t kamay habang iyong tinatahak

Landas na palayo sa pugad ng mga buwayang kati

Na tinakasan na ng konsyensya habang nagpapakabundat

Ginto sa’yo bawa’t saglit na ginugugol sa pagmumulat

Sa pag-oorganisa’t pagpapakilos ng mga guro ng bayan

Mga masa at aktibistang sa Inang Bayan ay lumiyag

Namanatang maglilingkod sa guro at sambayanan

Mahalaga rin para saiyo ang gamit mong bisikleta

Batid mong bawa’t pagpadyak pag-usad ng kasaysayan

Ng pagsulong ng kilusang guro at ng malawak na masa

Tungo sa tunay na pagbabagong hangad ng buong sambayanan.

###

Martir

ni George Tumaob Calaor

Sila ngayon ay dagat

at pangalan nila ay

tinanghal na mga

bayani

habang ang pasista

ay naghuhugas–binubura

sa kanyang mga kamay

ang bahid ng pagkapusakal s

a berdugo niyang pagpakitil

sa inyong hininga

hustisya ay buong galit

at paghihimagsik

na binabatingaw!

Kaba ng kaduwagan

sa bituka ng may sala

ay along kumukulo!

Balisa ang kaaway!

Kagapian ang idinidighay!

Sila ngayon ay hangin…

alab na sumasantik

sa lawak ng karagatan

upang sa dalampasigan

ay ihalik ng buong hampas

ang udyok ng patuloy na paglaban!

Gapiin ang kaaway!

Berdugo ay wala nang kubling

masisilungan!

Sila ngayon ay lupa…

kumakandong sa dagundong

ikinukubkob ng kabundukan

sa buong lawak ng kapatagan!

Hukay na ang libingang

sa pasista ay inilaan

at uod na lalamon

sa kanyang lamang

ganid ay taba ng pagkahaman…

ay buong gutom

at paglalaway

na nilang

inaantabayanang

ngatngatin siksikin

ng sagad pa kasagaran

sa mga butong kalansay

ng kataksilan

at bungong

utak ay kalawang

ng karahasan—

buong namnam

nilang sisimutin

hanggat diktadurya ng pasismo

ay mawalan na ng saysay!

Sila ngayon ay apoy…

liyab ng pagdiriwang!

Ilang hakbang na lang

at pagtapos ng sigwa!

Buhay ay mananagana

sa lubos na paglaya!

Walang uring sinasamba!

Sila ngayon ay…

dagat…

hangin…

lupa…

apoy…

pagtapos ng sigwa!

Hayaan nating manariwa

sa ating kaisipan

ang kanilang kadakilaan

at kagitingan…

tapang ng kanilang paghihimagsik

nang takot ay walang tibok

na masisiksikan sa ating dibdib at…

pagtapos ng sigwa!

Paglaya ay lubusang mananalisay

MOTHER OF ONE

“But sadly, the more good you do for your fellow Filipinos in this country, the sooner you get to your grave.” Mae Paner

by Pablo Tariman

She could have been my daughter

Or a neighbor’s sister.

Who would think of even

Killing her Monday night

On her way to a boarding house?

She is a church worker

And mother of an 11-year old girl.

How do you break the sad news

Of her mother’s death

And the bullets that riddled

Her young body?

She could have been a good teacher

In any rural school.

But she chose to live

With farm hands

Living an exploited life.

To her

There is more nobility

With just being

The voice of courage

In a hungry, poverty-driven milieu

But life has better things

To teach her.

She found strength

Just living with the poor

And finding ways to empower them.

She knew she had it coming

When she lived a life

Inside detention cell

For two hapless years of her life.

It was then that

She learned to fear no one

While coping with death threats

In the remaining days

Of her life.

She probably drew fortitude

From the death

Of constituents

Whose lives also ended

Biting cold bullets

In their last working day

On earth.

She didn’t fear

The state’s death squad

Inspired by a leader

Caught showing a dirty finger

On national television

On the day her life ended

With a rain of bullets.

I cannot imagine

How her daughter’s life

Would proceed without her.

Gone are the motherly nights

When she’d find courage

Just reading stories

To her dear little one

Still hopeful

For a better day.

She has remained

A profile of courage

Even as she has lost count

Of more dead friends

Waging a good fight

In the countryside.

I like her brand of courage

And the nobility of her mission

Which you cannot say

Of that mad man

Running this country.

Not even the deadly virus

And threats of bullets

Could stop her

From finding strength and solidarity

With her exploited people.

She will find tears useless

On the day her coffin

Is lowered to her modest grave.

To be sure

She can use roses

Falling on her coffin.

The gentle thud of soil

Falling on her grave

Is enough to remind one and all:

She lived a brave struggle

Even during the dark days

Of the deadly virus

And of a brand of leadership

That has gone down

In such state of disrepute.

Yes

Her bravery was one of a kind.

And her name was Zara Alvarez.

* * *

Singil

(Alay kay Zara Alvarez)

Ni George Tumaob Calaor

Basa pa sa dugo

ni Ka Randall

ang iyong

mga kamay

labi niyay kamakailan lang hinimlay.

ngunit hayan!

Si Ka Zara naman

ang iyong pinaslang!

Oo nga’t muling magluluksa’t

hihibik ang Inang Bayan

at sa luhang

kanyang ipapatak

sa bawat buhay

na marahas mong

ibinaon sa hukay

ng pagkaganid mo’t

pagkagahaman

sa kapangyarihan

buntis na magluluwal

ang kanilang mga burol

sa daang libong mga kawal…

hustisya ay buong giting kakamitin!

At mula sa trono ng diktadurya mong

nanlilimahid sa dahas ng pagkapasista

paghahari mo ay mabubuwal!

Laya ng Bayan ay lubos nang itatanghal!